Adrie Wittenbernds 60 jaar actief voor Concordia

Adrie Wittenbernds met echtgenote Gerrie te midden van zijn collega-muzikanten Foto: Theo Huijskes
Spontane huldiging voor Beltrumse Grollenaar door Theo Huijskes

Tien jaar geleden kreeg hij een Koninklijke Onderscheiding in verband met het 50-jarig actief dienstverband
bij muziekvereniging Concordia in Beltrum. De daarbij behorende versierselen werden hem destijds opgespeld in het Beltrumse
verenigingsgebouw Dacapo. Inmiddels tien jaar later wordt de Beltrumse Grollenaar Adrie Wittenbernds (74) bij zijn eigen woning aan
de Hartebroekseweg in Groenlo verblijd met een spontaan muzikaal eerbetoon van ‘zijn’ muziekvereniging in verband met zestig
actieve, muzikale jaren. Afgelopen donderdag wordt hij verrast.
Concordia is deze avond bijna voltallig uitgerukt naar het naburige Groenlo om de jubilaris, in het bijzijn van echtgenote Gerrie, en
kinderen Nancy en Mike met partners en kleinkinderen, te verrassen met een serenade. Ook overige familieleden, vrienden en
bekenden kwamen een kijkje nemen.
In haar toespraak is het voorzitter Chantal te Braake van Concordia, die de vele verdiensten van de diamanten jubilaris roemt. “Jij Adrie
bent begonnen op de tuba, daarna een carrière op trombone en sinds 1974 ben je verantwoordelijk voor de lage tonen op de bes-bas.
Een dragende functie past helemaal bij jouw persoon. Want iedereen van ons weet dat jij naast het muzikale gedeelte een enorme staat
van dienst hebt binnen onze vereniging.”

Zeventien jaar voorzitter

Adrie Wittenbernds is niet alleen 60 jaar een bijzonder actief lid van Concordia, ook is hij in totaal maar liefst 17 jaar voorzitter geweest
en dat onder soms erg moeilijke omstandigheden. In zijn beginperiode was hij bovendien een belangrijke, zo niet de belangrijkste,
stuwende kracht achter de totstandkoming van het verenigingsgebouw Dacapo, de trots van Beltrum. “Ondanks jouw drukke leven, maak jij ook nu nog de nodige tijd vrij om ‘jouw’ Dacapo in een perfecte staat te houden”, aldus de Concordia-voorzitter, die niet
verzuimt om de muzikale inbreng van zoon Mike en zijn echtgenote Nicole te noemen en alvast een voorschot neemt op de mogelijke muzikale kwaliteiten van de kleinkinderen Luc en Puck. Naast een speciale draagspeld met diamant, krijgt de jubilaris enkele cadeaus en
bloemen aangeboden, gevolgd door passende muziek. Vier vaandelzwaaiers verzorgen een passende show.
De totaal verraste jubilaris, die normaliter geen problemen heeft om in het openbaar het woord te voeren, is deze keer -door de emotie
bevangen- zoekende om de juiste woorden te vinden. Met een dankbare reactie richting zijn echtgenote Gerrie: “Ik hoop binnen deze
prachtige vereniging nog vele jaren muziek te kunnen maken.”
En passant mag hier niet onvermeld blijven dat Wittenbernds in zijn woonplaats Groenlo ook een behoorlijke staat van dienst heeft als
vrijwilliger en dat op muzikaal, cultureel en sportief terrein. Bij onder andere carnavalsvereniging De Knunnekes, de organisatie van het Open Achterhoeks Dweilorkestenkampioenschap en de sportvereniging Grol heeft het in Beltrum geboren Concordia-boegbeeld zijn
sporen verdiend.

Adrie Wittenbernds maakt niet alleen al zestig jaar muziek bij muziekvereniging Concordia in Beltrum, hij stond ook aan de wieg van muziekgebouw Dacapo en leidde de club door heftige stormen. Concordia bedankte hem daarvoor thuis in Groenlo met een serenade.

Door: Jelle Boesveld; Dagblad Tubantia

Als de blaasmuziek klinkt en de vaandels zwaaien, worden z’n ogen rood en rollen er tranen over zijn wangen. Adrie Wittenbernds (74) laat de emoties de vrije loop als muziekvereniging Concordia uit Beltrum voor zijn huis in Groenlo hem een serenade brengt. Een eerbetoon en verrassing voor de man die al zestig jaar lid is van de Beltrumse muziekvereniging.

„Waarom me dit zo raakt? Bijna iedereen is er: 95 procent van de leden van Concordia. Alles wat een beetje kan lopen is hier naar Groenlo gekomen. Fantastisch. En ze hebben het oude vaandel van Concordia meegenomen. Daar heeft mijn vader altijd mee gelopen. Ik was daar als kind vreselijk trots op. Hij is veel te jong overleden. Dat maakt het extra emotioneel. Ik heb ook kanker gehad, maar ben gelukkig weer schoon. Dan besef je wel extra hoe mooi het is om dit mee te mogen maken.”

Adrie mag dan al sinds 1971 in Grolle wonen, hij is Concordia in zijn geboortedorp altijd trouw gebleven. Dankzij zijn vader kwam hij zestig jaar geleden als 12-jarig jochie bij de muziek in Beltrum. „Ik had eigenlijk al 62 jaar lid kunnen zijn. Want als kind vond ik het zo mooi als de muziek door het dorp liep, dat ik als 10-jarige al bij Concordia wilde. Maar dat vond m’n vader niet zo’n goed idee.”

Keukentafel

Hij kreeg een eufonium, een tenortuba, in zijn handen gedrukt. „Ik denk dat ze naar mijn postuur keken en dachten, dat pas wel bij hem. Een muziekschool was er toen nog niet. Ik kreeg eerst twee jaar les van ome Jan Hofstede. Gewoon thuis aan de keukentafel. Pas toen mocht ik meedoen met het grote orkest. Ik moest van de dirigent voorspelen. Ik weet het nog precies: een bassolo in de mars Levensvreugde. Ik was trots, maar de dirigent zei: I’j moet neet denken da’j d’r al bunt…”

Door de militaire dienstplicht werd de carrière van Adrie bij Concordia twee jaar onderbroken. „Ik ging varen bij de marine. Bij opkomst vroegen ze of er ook muzikanten waren. Ik was gewaarschuwd om geen ‘ja’ te zeggen, omdat ik dan hele dagen zou moeten vegen en zo. Dus ik zei niets. Dat is stom geweest, want de jongens die ‘ja’ zeiden kwamen bij het orkest. De volgende dag zei ik: ‘ik ben ook muzikant’. Maar ze zeiden: ‘te laat!’”

Plezier

„Wat er zo leuk is aan muziek maken? De gezelligheid, de sociale contacten, maar ook het musiceren zelf. Ik zeg altijd maar zo: muziek maken is een verhaal vertellen. En wat is er nou mooier dan om met iets, waar je zelf enorm veel plezier aan beleeft, ook andere mensen blij mee te maken.”

Toch was het niet altijd feest bij Concordia. In 1974 ontstond er een heftige crisis. Het complete bestuur stapte op en ook muzikanten dreigden te vertrekken. Dat ging Adrie zo aan het hart, dat hij als 25-jarige opstond als crisismanager om zijn club als voorzitter door de storm te leiden. „Dat was een spannende periode. Iedereen ging lopen. Zelfs de dirigent zei: jij voorzitter? I’j snotneus! En kondigde zijn vertrek aan. Toen we de boel toch snel goed op de rails kregen, keerde hij op z’n schreden terug.”

Adrie zat vijftien jaar in het bestuur en stond aan de wieg van het eigen muziekgebouw Dacapo. „We repeteerden altijd bij zaal Spilman. Maar dat kon eigenlijk niet meer: kinderen muziek laten maken in zo’n rokerige ruimte. Beltrum kreeg een sporthal en de gymzaal kwam vrij. We hebben die in 1983 over kunnen nemen van de gemeente Eibergen.”

Adrie heeft zijn passie doorgegeven. Zijn zoon Mike speelt trompet bij Concordia, zijn dochter Nancy klarinet en zijn kleinzoon (12) is een goede slagwerker. Hoe lang hij zelf nog doorblaast? „Zo lang de gezondheid het toelaat. Maar zoals ik me nu voel, hoop ik het nog zeker tien jaar vol te houden!”