‘Wat is er mooier dan dat je aan de rand van je eigen dorp een natuurlijke speel- en ontmoetingsplek hebt’  Foto: Henri Walterbos

Info: Achterhoek Nieuws. door Henri Walterbos

BELTRUM – De mist hangt op de vroege zaterdagochtend over de Beltrumse weilanden, de omgeving kleurt wit van de vorst van
voorgaande nacht. Vanuit de dikke mist klinkt aan de rand van buurt ‘De Buurseman’, een houtversnipperaar die op volle toeren draait. Het is de grote zaag-, snoei- en opruimactie in het parkje, net voor ‘het Beltrumse bosje’, als eerste stap naar een stukje natuurlijke
dorpsvernieuwing.
Een initiatief vanuit de buurt zelf. Buurtbewoner Arjen Heutinck hierover. “In 2014 hadden we met de buurt al een keer zoiets van: dat
bos groeit alle kanten op, daar moeten we iets aan doen. Ik zat toen nog in de Raad van Overleg. Daar zeiden we al een keer dat we het misschien een keer op moesten pakken. We hebben hier toen een bijdrage voor gekregen van de gemeente. Daarna heeft het om
allerlei redenen een tijdje stilgelegen, tot het moment dat Roel Beunk bij de Raad van Overleg kwam, die zag dat daar nog een potje
voor was.”
Inmiddels alweer twee jaar geleden, weet Roel nog. “We zeiden in de Raad van Overleg toen dat we er een keer iets mee moesten doen,
anders moeten we het geld teruggeven. Besloten we het plan nieuw leven in te blazen, zijn we teruggegaan naar Arjen en de rest van de
buurt. Zij stonden erachter, want er komt hier dichtbij ook nog een nieuwe woonwijk bij. Wat is er dan mooier dan dat je aan de rand
van je eigen dorp een natuurlijke speel- en ontmoetingsplek hebt? Het ligt ook nog eens ideaal aan de kerkenpaden. We zijn er toen mee aan de slag gegaan, maar kwamen er wel achter dat we meer geld nodig hadden dan dat we hadden. Hebben we een paar fondsen
aangeschreven. Hebben we een bijdrage gekregen vanuit het Univé Oost fonds en het postcodebuurtfonds van de Postcodeloterij.”
Enthousiasme

Het terrein krijgt een metamorfose, met als start deze ‘opruimdag’. “Er stonden speeltoestellen, maar daar wilden we het park eigenlijk
niet meer mee inrichten. Het moest een ontmoetingsplek worden. Vandaaruit zijn we gaan kijken wat er het beste zou passen,” vertelt Arjen. Het moesten natuurlijke dingen worden. “We zijn toen bij Frank ‘Diekman’ Klein Gebbink terechtgekomen. We willen ook dat
kinderen eigen initiatieven tonen als ze er verblijven. Laten ze zelf iets bedenken. Als ze een hut willen bouwen, laat ze een hut bouwen, maar dat wel met de buurt geregeld wordt dat als er opgeruimd moet worden, er ook opgeruimd wordt.”
“Aan de andere kant van Beltrum hebben we ook nog het geweldige Speel- en Beweegpark de Stroet”, vult Roel aan.
“Dat is een heel ander type speeltuin. Dit park loopt heel mooi en natuurlijk over in het bosje dat erachter ligt, wat vijf hectare groot is. De buurt is superenthousiast. Kijk maar rond hoeveel mensen er nu aan het werk zijn, een stuk of twintig,” wijst Arjen naar de
bedrijvigheid op het terrein. Mannen lopen met takken te sjouwen naar de hongerige versnipperaar, vrouwen lopen met boomstammen
op een kruiwagen. Allen met rode wangen van de kou, maar ook met een lach op het gezicht vanwege het plezier dat ze met elkaar
beleven.
Natuurlijke doelen

“De zaken die door professionals gedaan moeten worden, laten we door professionals doen, vandaag van Axent Groen, maar handjes
kunnen we zelf wel leveren”, geniet Roel, die zelf ook meehelpt vandaag, ondanks dat hij niet in de buurt woonachtig is. Zijn
enthousiasme over het plan en de actie is groot. “Er komt een enorme grote picknickbank te staan die Frank ‘Diekman’ gaat maken. Iets
heel unieks. Daarbij willen we nog een zandruimte creëren en een trapveldje maken maar met natuurlijke doelen.”
Het terrein is officieel van Stichting VAN, Stichting Vereniging Agrarisch Natuurbeheer. “In dit geval is 1 plus 1 = 3,” rekent Roel hardop.
“Zij hebben niet het geld voor het onderhoud, maar als jullie een goed plan hebben dan werken we mee, zeiden ze. Zo draagt iedereen
zijn steentje eraan bij. De VAN zegt: ‘Het is ons bos, maar wij kunnen daar weinig mee, hebben er geen geld voor, maar als het past
binnen het geheel, kom maar met ideeën, dan willen wij wel meewerken.’ Mooier kun je het niet hebben.”
Saamhorigheid

Arjen en Roel staan te genieten van de bedrijvigheid. Roel: “De onderlinge saamhorigheid wordt er ook sterker van. Dat merk je.
Iedereen vindt het leuk in deze coronatijd eens een keer weer met elkaar de handen uit de mouwen te steken.”
“Het stukje, ongeveer vijftig bij vijftig meter, werd ook weleens gebruikt om tuinafval in te dumpen,” weet Arjen, “maar de hele buurt is
er nu bij betrokken en we gaan ervan uit dat dit ook niet meer gebeurt. Het moet een ontmoetings- en speelplek van, voor en door de Beltrummers worden. Het is ook leuk voor de mensen die over de kerkenpaden heenkomen en dit als een mooie rustplek kunnen
gebruiken. Het sluit natuurlijk bij elkaar aan. Zoveel onderhoud heb je er niet eens aan. Vandaag ruimen we de rommel op wat gezaagd
is, zodat we zicht krijgen. Het hout dat vrijkomt verkopen we tegen een zacht prijsje aan geïnteresseerde buurtbewoners. Dat drukt de
kosten weer enigszins. Ook het versnipperde hout gaat terug het bos in. Alles kunnen we hergebruiken. Het lijkt wat kaal nu, maar dat wat kaal is loopt straks allemaal weer uit.”
Eind januari, begin februari moet het klaar zij