Aaltje oet d’n Bunker. Deze bunker uit de periode 1940-1945 werd gebruikt door Duitse soldaten die hier bescherming zochten tegen luchtaanvallen. Op ongeveer 50 meter van deze bunker stond een zoeklicht van de Duitse bezetters opgesteld om ’s nachts geallieerde vliegtuigen te kunnen onderscheppen en neer te halen. Na de tweede Wereldoorlog werd deze bunker gekraakt door Fokke Rotman en Aaltje Kraake, plaatselijk bekend als “Aaltje van de bunker”. Zij hebben hier een groot aantal jaren gewoond. De bunker is zeer klein van afmeting, 2 bij 1 1/2 meter. Ook is de bunker laag: wanneer men de bunker betreedt kan men niet rechtop staan. Veel ruimte hadden Aaltje en Fokke dus niet. In de bunker werd op de grond geslapen. Een oud berkenboompje diende als keukenrek. Als de goederentrein langs kwam gooide men een schep kolen of briketten uit de trein. Dit was voor het kleine potkacheltje in de bunker. Aaltje vervoerde de etenswaren die ze van de mensen kreeg in haar onafscheidelijke kinderwagen. Ook ging ze lopend met die oude kinderwagen naar de bakkers in de omgeving om er oud brood op te halen. Het liefst ging ze naar Beltrum naar “Bakker Goldewiek”, daar kreeg ze van alles wat, zoals snoepjes, koekjes en brood. Ze deelde de snoepjes graag met de kinderen, maar… er moest wel een papiertje omzitten vanwege de onhygiënische omstandigheden waarin ze leefde. Ook bezocht ze de dorpswinkel van “Ribbat” die ze zo’n een keer in de maand aandeed en waar altijd spullen speciaal voor haar werden bewaard.

Een speurtocht naar de geschiedenis van twee bijzondere mensen door: Lucia Beerten uit Zieuwent. Februari 2010
FOKKE EN AALTJE, BEKEND EN TOCH OOK ONBEKEND
(Dit verhaal is gepubliceerd in ons blad Het Hoenderboom nr. 72 dec. 2010 en nr. 73 apr. 2011)
Elke 65-plusser uit Zieuwent en Mariënvelde heeft wel herinneringen aan Fokke
en Aaltje. Aaltje, achter een oude kinderwagen die als transportmiddel werd
gebruikt en Fokke met zijn bakfiets. Bestuurslid Lucia Beerten kreeg onlangs een
foto van Aaltje in haar bezit via haar broer Tonny en hij vroeg zich af hoe de
levensgeschiedenis van deze twee mensen geweest is. Daarnaast kreeg ze een
artikel uit het tijdschrift “Beltrums (G)old” van de Stichting Oud Beltrum. Beide
zaken zetten haar aan om een speurtocht te ondernemen naar de
levensgeschiedenis van deze twee mensen en met succes zoals uit onderstaand
artikel blijkt. Gepoogd wordt om nog informatie te verzamelen van een tehuis in
Doesburg waar Aaltje de laatste periode van haar leven verbleef